قسمتی از دیوار چین که به آن سر زدیم و امروز به شما معرفی می کنیم، در منطقۀ خود مختار مغولستان داخلی قرار دارد. راهنمای ما در راه از سادگی و مهمان نوازی مردم محلی قدردانی می کند و ما هم با او همراهی می کنیم.

مردم اینجا بسیار ساده و مهمان نواز هستند. اگر از روستاییان این اطراف راه را بپرسید یا آب بخواهید، آنها شما را راهنمایی می کنند و با آب گرم از شما پذیرایی می کنند. در چین پذیرایی با آب آشامیدنی گرم، اهمیت زیادی دارد و نشانۀ مهمان نوازی است.

بنا به یادداشت های تاریخی، نخستین پادشاه سلسلۀ چینگ که «چین شی هوان» نام داشت، پس از به انجام رساندن وحدت کشور، به یکی از افسران بلندپایه اش فرمان داد که در رأس 300 هزار نیروی نظامی، دیواری در شمال چین برای جلوگیری از تجاوز اقلیت «شیون نو» بسازد. آن دیوار همین بخش از دیوار چین است که بیش از 220 سال پیش در زمان سلسلۀ چینگ ساخته شده و تا امروز پا بر جا باقی مانده است و نمادی از هوشمندی و دانش فنی مردم آن زمان به شمار می رود.

برای ساختن این بخش دیوار چین، از تکه های بزرگ سنگ استفاده شد که پس از بیش از دو هزار سال و در زیر باد و باران و آفتاب، هنوز استوار در جای خود ایستاده است. تنها تفاوتی که این بخش دیوار با بخش های دیگر آن دارد، رنگ متمایل به خاکستری آن است. همۀ قطعات سنگ از محل انشاء دیوار استخراج و شکل داده شده تا در هزینه و زمان حمل و نقلشان صرفه جویی شود.

وقتی به بالای دیوار رسیدیم، یکی از دوستانمان از دیدن یک برج دیدبانی و آتشبانی چنان به وجد آمد که با هیجان فریاد زد: الان زیر پاهای ما یک برج دیدبانی و خبررسانی از سلسلۀ چینگ قرار دارد که 15 متر عرض و شش تا هفت متر ارتفاع دارد. در فلات مغولستان داخلی به جای حس تنهایی و متروک ماندگی، احساس شکوه و عظمت به آدم دست می دهد.

روی دیوار، نقش هایی از گوسفندانی با سر بسیار بزرگ دیده می شود و سر بعضی از آنها مستقیماً به دُنبه متصل است.

دولت مرکزی چین در سال 1996 میلادی این بخش از دیوار چین را در فهرست آثار فرهنگی تحت حفاظت اساسی قرار داد و هر سال برای گسترش صنعت گردشگری، جشنواره ای در اطراف آن برگزار می کند. امسال پنجمین جشنواره از این دست برگزار می شود. شما هم اگر فرصت سفر به چین را دارید، توصیه می کنیم دیدار از این جشنواره را در برنامه های خود بگنجانید.