نفرت منچو های غیر چینی از مسلمانان چین در سلسله چینگ

«در سلسله چینگ (1911-1644) (درست است كه) حكام دستور دادند كه چنانكه سه تن يا بيشتر، از افراد هوئي (منظور مسلمانان مليت هوئي) بطور مسلح در خيابان قدم بزنند شديداً تنبيه خواهند شد و چنانچه خلافي مرتكب شوند روي صورتشان كلمه هوئي زي (ياغي) خالكوبي خواهد شد. اين عمل باعث خواري و ذلت آن ها و در عين حال به عنوان اخطاري براي سايرين تلقي مي گرديد.»[1]

اين مورد حالت حكومت نظامي در زمان حكومت چنگ(1911-1644) ميلادي را داشت و دليل بر نفرت مردم چين نسبت به مسلمانان نبود بخاطر اين بود كه اين سلسله براي ابراز نفرت نسبت به سلسله هاي قبل از خود که سلسله يوآن (مغول) نيز یکی از آن ها بودند و مسلمانان زيادي در حكومت های قبل فعاليت مي كردند بود. و نفرت به مغول ها باعث اين امر بود ولاغير.

چنان كه قبلاٌ نيز به تعداد زيادي از مسلمانان محبوب نزد چينيان اشاره نموديم. پس از انقراض سلسله يوان در دودمان مينگ مسلمانان وضعيت علمي خوبي داشتند هر چند مقامات دولتي چين معمولاً ترتيب تي اتخاذ مي كردند تا از آميزش فرستادگان مسلمان با چينيان عادي جلوگيري كنند، با وجود اين، سياست هاي دربار مينگ در قبال مسلمانان چين كاملاٌ با مدارا و بردباري توأم بود و آنان را بعنوان منجم و ستاره شناس، تقويم نگار و ... در اداره ي امور ستاره شناسي به كار مي گرفتند. امپراطور ان مينگ همچنين از وجود آنان بعنوان فرستاده و مترجم استفاده مي كردند. مسلمانان چين در زمينه هاي اكتشاف و اختراع، فلسفه و فرماندهي سپاهيان از پيشينه و شهرت بسزايي برخوردار بودند.

بنده تعجب مي كنم كه آقاي رافائل با كمال بي انصافي مي نويسد كه نفرت چينيان بخاطر آداب و سنن غير متمدنانه آنان بود اين مسلمانان چين متمدنانه ترين افراد بودند و خدمات زيادي به هموطنانه چيني خود از لحاظ علمي و متمدني نمودند.